Potocki Wacław, ur. 1621, Wola Łużańska k. Biecza, zm. 1696, Łużna k. Biecza,
poeta; arianin.
Potocki Wacław
Encyklopedia PWN
Po uchwale o wygnaniu arian przeszedł na katolicyzm; 1678–85 podczaszy krak.; przeciwnik Wazów, stronnik Jana III Sobieskiego; w swym najwybitniejszym dziele epickim, poemacie o zwycięskiej bitwie z Turkami pod Chocimiem 1621 Transakcja wojny chocimskiej (powstał 1670–75, wyd. 1850 pt. Wojna chocimska, wyd. kryt. 1924) sławił cnotę rycerskiego heroizmu; w zbiorach wierszy okolicznościowych, polit., liryków obyczajowych i fraszek (Ogród, ale nie plewiony; brog, ale co snop to inszego zboża; kram rozlicznego gatunku, powstał 1672–94, wyd. 1907 pt. Ogród fraszek) barwny obraz życia szlachty łączył z krytyką wad społ.; pesymistyczną refleksję nad przeszłością Rzeczypospolitej zawarł w Moraliach (powstały 1688–96, wyd. t. 1–3 1915–18); autor pieśni rel., trenów na śmierć dzieci, dialogów, wierszowanych romansów (m.in. Historia o Argenidzie, wg J. Barclaya 1697 i Syloret 1764), a także obszernego zbioru wierszy o herbach szlacheckich (Poczet herbów 1696); Pisma wybrane (t. 1–2 1953), Dzieła (t. 1–3 1987).
