Potocki Stanisław Szczęsny (Feliks), ur. 1752, Krystynopol (ob. Czerwonogród, Ukraina), zm. 14 III 1805, Tulczyn (Podole),
syn Franciszka Salezego, mąż Gertrudy z Komorowskich, wojewoda ruski.
Potocki Stanisław Szczęsny (Feliks)
Encyklopedia PWN
Od 1784 w opozycji antykról., oddany Rosji; republikanin, jako poseł na Sejm Czteroletni 1788–92 przeciwny reformom obozu patriotycznego, dążył do zniesienia monarchii oraz władzy centralnej i wprowadzenia republiki federacji prowincji (Protestacja przeciw sukcesji tronu w Polsce 1790, wspólnie z S. Rzewuskim; Odezwa obywatela i posła do narodu, 1790); od 1790 szukał za granicą pomocy przeciw uchwałom Sejmu; 1792 pozbawiony przez Sejm wszystkich urzędów; jako jeden z gł. twórców konfederacji targowickiej i jej marszałek dostarczył Katarzynie II pretekstu do interwencji zbrojnej w Rzeczypospolitej; podczas powstania kościuszkowskiego 1794 zaocznie wydany wyrok śmierci wykonano symbolicznie przez zawieszenie na szubienicy portretu Potockiego; Potocki wyrzekł się polskości i otrzymał od Katarzyny II rangę ros. generała.
