Polski Związek Krótkofalowców
 
Encyklopedia PWN
Polski Związek Krótkofalowców (PZK),
stowarzyszenie reprezentujące radioamatorów, mające na celu rozwój i ochronę krótkofalarstwa w Polsce;
powstał 1930 jako organizacja zrzeszająca istniejące kluby radioamatorów z siedzibą w Warszawie, pierwszy prezes J. Groszkowski; 1939 przerwał działalność, 1947 odtworzony w ramach Ligi Przyjaciół Żołnierza, a 1957 reaktywowany; PZK współdziała z różnymi instytucjami w zakresie przestrzegania Regulaminu Radiokomunik. i zwalczania zakłóceń radioelektr., zajmuje się łącznością radiową w czasie klęsk żywiołowych i in. zagrożeń, organizuje międzynar. i krajowe zawody sport. radioamatorów, prowadzi działalność wydawniczą w zakresie radioamatorstwa, umożliwia samokształcenie; wydaje mies. „Krótkofalowiec Polski” (wyd. od 1929); od 1930 jest czł. Międzynarodowej Unii Radioamatorskiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia