Pollakówna Joanna, ur. 1 VI 1939, Warszawa, zm. 28 VI 2002, tamże,
córka Seweryna Pollaka, poetka, historyk sztuki;
Pollakówna Joanna
Encyklopedia PWN
liryka (m.in. zbiory Dysonanse 1961, Korzyści podróży 1967, Lato szpitalne 1975, Powolny pożar 1980, Rodzaj głodu 1986, wybór z 1959–94 Małomówność 1994, Skąpa jasność 1999) nacechowana powściągliwością i dyskrecją emocjonalną, wyrażająca za pomocą oszczędnych środków wyrazu dramat egzystencjalny jednostki doświadczonej bólem, cierpieniem, chorobą, lękiem przed śmiercią; prace o malarstwie — pol. (studium Formiści. Próba monografii ruchu 1972) i eur. (zbiór szkiców Myśląc o obrazach 1994); ponadto utwory dla dzieci (Generał bagniska 1986); 1976 otrzymała Nagrodę Fundacji Kościelskich.
