Pitt William
 
Encyklopedia PWN
Pitt
[pıt]
William (mł.) Wymowa, ur. 28 V 1759, Hayes k. Londynu (hrab. Kent), zm. 23 I 1806, Londyn,
syn Williama st., bryt. mąż stanu.
Od 1781 czł. Izby Gmin, torys, 1782–83 kanclerz skarbu. W 1783–1801 i 1804–06 premier; powołany przez Jerzego III, w wyborach 1784 zdobył poparcie większości w parlamencie; wzmocnił pozycję premiera i usprawnił pracę gabinetu, wyraźniej rozgraniczając kompetencje ministrów. Dążył do uporządkowania finansów państwa, redukcji długu publicznego i liberalizacji handlu; przeprowadził ustawodawstwo przeciw synekurom i korupcji, zredukował cła i podatki; 1784 poddał kontroli rządu Kompanię Wschodnioind.; 1786 zawarł umowę liberalizującą handel z Francją; reformował administrację. Od 1793 prowadził wojnę z rewolucyjną Francją w obronie bryt. interesów handl. i kolonialnych; stał się gł. współtwórcą kolejnych koalicji antyfr.: 1793, 1798 i 1805; w obawie przed rewolucyjnymi wpływami ograniczył swobody obywatelskie (1794 zawieszenie Habeas Corpus Act). Po stłumieniu powstania w Irlandii narzucił jej unię realną z Wielką Brytanią (zniesienie irl. parlamentu) i chciał nadać prawa polit. katolikom; wobec sprzeciwu Jerzego III w tej kwestii podał się do dymisji. W 1804 powołany ponownie wobec groźby inwazji napoleońskiej. Mimo porażek w polityce wewn. (nie zdołał przeforsować reformy wyborczej, zakazu handlu niewolnikami, równouprawnienia katolików), jest uważany za jednego z najwybitniejszych bryt. premierów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia