Pierieleszyn Walerij
 
Encyklopedia PWN
Pierieleszyn Walerij, właśc. W.F. Sałatko-Pietriszcze, ur. 20 VII 1913, Irkuck, zm. 7 XI 1992, Rio de Janeiro,
poeta rosyjski;
1920 emigrował do Harbina; 1938–45 był zakonnikiem; 1939–43 przebywał w Pekinie, potem w Szanghaju, od 1952 w Rio de Janeiro (Brazylia); uprawiał lirykę refleksyjną, o silnych akcentach rel., w formie nawiązującą do poezji akmeistów; zbiory wierszy, m.in. W puti (Harbin 1937), Kriestnyj put´ („Wozrożdienije” nr 188, Paryż 1967), Ariel (Frankfurt n. Menem 1976), zawierający 153 sonety (o 1 sonet mniej niż u W. Szekspira), z aluzjami do Ewangelii Jana; ogłosił także powieść autobiogr. Poema biez priedmieta (Holyoke 1989), napisaną onieginowską strofą, z licznymi dygresjami lirycznymi; ponadto przekłady poezji chiń., brazylijskie, własne wiersze w języku portugalskim i przekłady liryki m.in. ang., ros., zebrane w tomie Nos odres velhos (Rio de Janeiro 1983).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia