Pestalozzi Johann Heinrich
 
Encyklopedia PWN
Pestalozzi
[pestalọcci]
Johann Heinrich Wymowa, ur. 12 I 1746, Zurych, zm. 17 II 1827, Brugg,
szwajcarski pedagog i pisarz;
twórca nowoż. systemu i metody nauczania początkowego, zw. ojcem szkoły lud.; zakładał i prowadził szkoły oraz zakłady wychowawcze dla sierot i dzieci opuszczonych (Neuhof, Stans, Burgdorf, Yverdon). Pestalozzi był zwolennikiem poglądu, że praca wychowawcza musi być dostosowana do spontanicznego rozwoju człowieka, jednak w przeciwieństwie do J.J. Rousseau uważał, że wychowanie powinno pomóc jednostce w przechodzeniu od stanu naturalnego (nacechowanego pierwotnym egoizmem) do stanu społ., w którym człowiek jest hamowany przez innych ludzi i porządek społ., a następnie — do stanu moralnej autonomii, wypływającej z moralnego poznania; w wychowaniu moralnym, zmierzającym do opanowania ludzkiego egoizmu, widział jedną z dróg przezwyciężenia społ. niesprawiedliwości. Dużą wagę przywiązywał do kształcenia umysłowego, które miało rozwijać zdolności poznawcze dziecka i wprowadzać je na drogę samodzielnego myślenia. Wychowanie domowe, któremu przypisywał duże znaczenie, miała uzupełniać szkoła, którą Pestalozzi pragnął gruntownie przebudować, m.in. przez związanie jej ze środowiskiem w myśl zasady „życie wychowuje”, ale przede wszystkim przez wprowadzenie oprac. przez siebie tzw. elementarnej metody nauczania, nawiązującej do naturalnego rozwoju umysłowego dziecka; wywarł znaczny wpływ na kształtowanie wewn. struktury szkoły lud. w 1. poł. XIX w. Główne prace: Abendstunde eines Einsiedlers (1780), Lienhard und Gertrud (t. 1–4 1781–87), Meine Nachforschungen über den Gang der Natur in der Entwicklung des Menschengeschlechts (1797), Jak Gertruda uczy swoje dzieci (1801, wyd. pol. 1955), Łabędzi śpiew (1826, wyd. pol. 1973); Pisma pedagogiczne (pol. wybór 1972).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia