Pendżabczycy,
ludność pochodzenia indoeur., zamieszkująca wschodnie tereny Pakistanu (prow. Pendżab), stan Pendżab w północno-zachodnich Indiach, a częściowo także stan Dżammu i Kaszmir;
Pendżabczycy
Encyklopedia PWN
ok. 90 mln (koniec XX w.); posługują się językiem pendżabskim (pańdźabi), należącym do języków indoeur.; P. wyznający hinduizm oraz sikhizm mieszkają przede wszystkim w Indiach, P. muzułmanie — w Pakistanie; są potomkami koczowniczych ludów indoeur. (Arjowie), migrujących na tereny dzisiejszych Indii od poł. II tysiąclecia p.n.e.; podstawą utrzymania jest rolnictwo.
