Pavarotti Luciano
 
Encyklopedia PWN
Pavarotti Luciano, ur. 12 X 1935, Modena, zm. 6 IX 2007, tamże,
śpiewak wł. (tenor);
uznany w latach 70. za króla tenorów, jeden z najwybitniejszych śpiewaków współcz.; występuje na scenach czołowych teatrów operowych świata (1963 debiut w Covent Garden, 1965 w La Scali, 1968 w Metropolitan Opera); dysponuje głosem mocnym, o rozległej skali (sięgającej do c2) i charakterystycznej metalicznej barwie; słynne partie tenorowe w operach G. Donizettiego (Nemorino w Napoju miłosnym, Tonio w Córce pułku), G. Verdiego (Książę w Rigoletcie, Radames w Aidzie), G. Bizeta (Don José w Carmen), G. Pucciniego (Cavaradossi w Tosce) i in.; 1995 występy w Polsce; wspomnienia Historia mego życia (1981, wyd. pol. 1993).
Bibliografia
C. BONVICINI Luciano Pavarotti. Legenda opery, Łódź 1992.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia