Panamczycy,
latynoamer. naród kształtujący się w granicach Panamy;
Panamczycy
Encyklopedia PWN
ok. 2,5 mln (1994); językiem narodowym P. jest hiszpański; religia większości — katolicyzm; naród ten ukształtował się na podłożu tubylczym, europejskim i afrykańskim; w strukturze etnorasowej najważniejszą pozycję zajmują Metysi (60–67%), nieco dalszą — Murzyni i Mulaci, czyli Afropanamczycy (13–20%), w małej części pochodzenia niewolniczego z okresu kolonialnego, w większości wywodzący się z XIX-wiecznej fali emigracji z brytyjskich Antyli; zachowali oni pewną karaibską odrębność kulturową i językową; P. pochodzenia europejskiego, głównie hiszpańskiego, jest 14–18%, azjatyckiego, przede wszystkim chińskiego — ok. 4%; Indianie żyją poza głównym nurtem wydarzeń kraju i jest ich niewielu (ok. 5%); od lat 30. XX w. silny jest w Panamie nacjonalizm konsolidujący młody naród, związany z hasłami antyamerykańskimi i dążeniami P. do ustanowienia całkowitej kontroli nad swym terytorium, ze strefą Kanału Panamskiego włącznie.
