Palamạs Kostịs
 
Encyklopedia PWN
Palamạs Kostịs, ur. 13 I 1859, Patras, zm. 27 II 1943, Ateny,
pisarz gr.; wieszcz nar. i jeden z najwybitniejszych poetów przeł. XIX i XX w.;
od 1926 czł. i od 1930 przewodniczący Akad. Ateńskiej; inicjator i jeden z gł. przedstawicieli poet. Nowej Szkoły Ateńskiej; przywódca duchowy pokolenia 1880; swoją twórczością, odznaczającą się bogactwem tematyki (intymnej, ogólnoludzkiej, patriotycznej, filoz.), form poet., symboliki, nastrojów, dowodził jedności hellenistycznej od starożytności, poprzez chrystianizm bizant., po współczesność, nawiązywał do tradycji lud., utrwalił w gr. literaturze język lud. (demotyk); autor wierszy lirycznych (zbiór Asạlefti zoị ‘nieruchome życie’ 1904), poematów (filoz. Dodekalog Cygana 1907, patriotyczno-hist. Królewski flet 1910), opowiadań, często opartych na wątkach autobiogr., dramatu obyczajowego (Trisẹwjeni ‘trójszlachetna’ 1903); krytyka lit., erudycyjna eseistyka; pol. wybór Poezje (1987); przekłady też w antologiach (Poeci Nowej Grecji 1987).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia