Ossoliński Jerzy, ur. 15 XII 1595, Sandomierz, zm. 9 VIII 1650, Warszawa,
syn Zbigniewa, brat Krzysztofa i Maksymiliana, kanclerz wielki koronny, dyplomata.
Ossoliński Jerzy
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Podskarbi nadworny kor. od 1632, wojewoda sandomierski od 1636, podkanclerzy od 1638, kanclerz w. kor. od 1643; najbliższy doradca Władysława IV Wazy, zwolennik wzmocnienia władzy król. z pomocą dworskiego stronnictwa magnackiego; po śmierci króla objął faktycznie ster rządów w państwie i przeforsował kandydaturę Jana II Kazimierza na tron pol.; w okresie powstania B. Chmielnickiego doprowadził 1649 do ugody zborowskiej; znakomity mówca, pozostawił diariusze swych poselstw do Niemiec (wyd. 1877) i do Rzymu (wyd. 1883) oraz Pamiętnik 1595–1621 (1952).
