Oleśniccy,
ród możnowładczy herbu Dębno;
Oleśniccy
Encyklopedia PWN
protoplastą rodu był Zbigniew z Oleśnicy (XIV w.); synowie Zbigniewa: Jan (ok. 1360–1413), wielkorządca Litwy, Zawisza z Ruszkowa i Oleśnicy (?–ok. 1433), podsędek ziemi sandomierskiej, oraz Dobiesław (1369–1440), wojewoda sandomierski, zrobili kariery na dworze Władysława II Jagiełły; najwybitniejszym przedstawicielem rodu był syn Jana, Zbigniew (1389–1455), biskup krak. i pierwszy pol. kardynał; jego brat Jan (ok. 1400–1460), został marszałkiem Królestwa i wojewodą sandomierskim, a syn Jana, Zbigniew (ok. 1430–1493) — podkanclerzym koronnym i arcybiskupem gnieźnieńskim; rodzina O. wymarła w końcu XVII w.
