Oborniki

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Oborniki,

m. powiatowe w województwie wielkopolskim, w Kotlinie Gorzowskiej, w Obornickiej Dolinie Warty, nad Wartą u ujścia Wełny, na skraju Puszczy Noteckiej.

Ludność miasta: ogółem — 18,1 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 1 293,1 os/km² (2019)

Powierzchnia: 14 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 16°49′E, szerokość geograficzna: 52°39′N

Prawa miejskie: nadanie praw — przed 1339

Oficjalne strony WWW: www.oborniki.pl

Wzmiankowane 1299; prawa miejskie przed 1339; XIV–XVI w. ośr. rzemieślniczo-handl.; 1656 zniszczone przez Szwedów; 1793–1919 w zaborze pruskim, ośr. oporu przeciwko germanizacji (m.in. Tow. Rolnicze, Tow. Pożyczkowe, Kasa Oszczędności); w XIX w. rozwój młynarstwa i handlu drewnem; udział mieszkańców w powstaniu wielkopol. 1918–19; w czasie II wojny światowej Niemcy wysiedlili część ludności do GG lub wywieźli na roboty przymusowe do Niemiec. Przemysł metal., drzewny i szklarski; największe zakłady: Metalplast-Oborniki Sp. z o.o., Wielkopol. Fabryki Mebli SA, Huta Szkła Lucyna; ponadto przemysł materiałów bud. i spoż.; późnogot. kościół (XV/XVI w., XVI w., 1926), kościół o konstrukcji szkieletowej (1766). W granicach O., na ujściowym odcinku Wełny oraz częściowo na Warcie, rezerwat wodny Stonawy (tarło licznych gatunków ryb). W pobliskim Kowanówku dziecęce sanatorium przeciwgruźlicze.