Nowy Wiśnicz
 
Encyklopedia PWN
Nowy Wiśnicz,
miasto w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, na Pogórzu Wiśnickim, w Wiśnicko-Lipnickim Parku Krajobrazowym.
Ludność miasta: ogółem — 2,8 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 551,4 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 5 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 20°27′E, szerokość geograficzna: 49°55′N
Prawa miejskie: nadanie praw — 1616, utrata — 1934; nadanie praw — 1994
Oficjalne strony WWW: www.nw.com.pl
W XIII w. wieś klasztorna; w XIV–XVI w. własność Kmitów, w XVII w. — Lubomirskich; od pocz. XVII w. liczne skupisko Żydów (po ich wypędzeniu z Bochni); 1616 lokacja miasta; spalony w poł. XVII w. przez Szwedów; 1772–1918 w zaborze austr.; 1934–94 pozbawiony praw miejskich; w czasie okupacji niem. 1939–40 obóz pracy przymusowej, następnie do 1944 ciężkie więzienie. Niemcy część Żydów z N.W. (1939 — ok. 1,3 tys., ok. 47% mieszk.) zamordowali na miejscu, pozostałych wywieziono do ośr. zagłady w Bełżcu. Miejsce urodzenia 1824 J. Kossaka. Drobne zakłady przemysłu skórz.; zakład karny; liceum sztuk plast.; basen; ośr. letniskowy i krajoznawczy na szlaku z Bochni do Limanowej; cenny zespół zabytkowych budowli: zamek Kmitów, następnie Lubomirskich, późnogot.-renes. i wczesnobarok. (1. poł. XVI w., przebudowa 1615–21, M. Trapola; stiuki z poł. XVII w., J.B. Falconi); tzw. Kmitówka (1. poł. XVI w.); wczesnobarok. kościół parafialny (1618–21, Trapola); barok. klasztor Karmelitów Bosych (1622–34, Trapola) z kościołem (w większości rozebranym 1942–44) i obwarowaniami (1615–21, Trapola) z wczesnobarok. bramą (1621); ratusz (ok. 1620, Trapola, nadbud. w XIX w.); cmentarz żydowski z nagrobkami (XVII–XIX w.).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Nowy Wiśnicz, zamek, XVI–XVII w., woj. małopolskie fot. D. Raczko/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia