Nikaraguańczycy
 
Encyklopedia PWN
Nikaraguańczycy,
latynoamer. naród formujący się w granicach Nikaragui, powstałej z hiszpańskiej kolonii w 1812;
ok. 4 mln (1994), na skutek emigracji zarówno zarobkowej jak i politycznej część N. zamieszkuje także USA, oraz sąsiednie kraje Ameryki Środkowej; narodowym językiem N. jest hiszpański; dominująca religia (89%) — katolicyzm; większość N. stanowią Metysi i Mulaci (76–90%), grupa ta powstała ze zmieszania się hiszpańskich kolonistów z Indianami i niewolnikami sprowadzanymi w XVII i XVIII w. z Afryki; 19% populacji stanowi ludność pochodzenia europejskiego, głównie hiszpańskiego; północną części wybrzeży karaibskich zamieszkują Murzyni i Mulaci, których przodkowie przybyli tam w XIX w. z Antyli, zw. w Nikaragui czarnymi Kreolami (11–13%), zachowali oni anglokreolski język, tradycje antylskiej kultury i wyznanie protestanckie; ludność indiańska oceniana jest na 3–5 % całej populacji N.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia