Niemirowicz-Danczenko Władimir I.

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Niemirowicz-Danczenko Władimir I., ur. 23 XII 1858, Ozurgety (Gruzja), zm. 25 IV 1943, Moskwa,

ros. reżyser, krytyk teatr., dramaturg, pedagog.

Od 1877 krytyk teatr.; 1891–1901 praca pedag. w Inst. Muz.-Dram. przy Moskiewskim Tow. Filharmonicznym; 1898 wraz z K. Stanisławskim zał. Teatr Artystyczny (kier. 1938–43), przy którym otworzył 1918 Studio Muz. (od 1926 pod nazwą Teatr Muzyczny im. Niemirowicza-Danczenki); współinscenizował ze Stanisławskim na scenie Teatru Artystycznego premiery wszystkich dramatów A. Czechowa oraz Na dnie M. Gorkiego (1902), wprowadził do repertuaru tego teatru dramaty H. Ibsena, G. Hauptmanna, L. Andriejewa, L. Leonowa; wystawił m.in. dramaty: Juliusz Cezar W. Szekspira (1903), Żywy trup L. Tołstoja (1911), Lubow Jarowaja K. Trieniowa (1936); poza tym adaptacje prozy ros., m.in. Bracia Karamazow wg F. Dostojewskiego (1910), Zmartwychwstanie (1930) i Anna Karenina wg Tołstoja (1937); zajmował się także reżyserią operową; autor dramatów, m.in. Cena żyzni (1896); pol. wybór pism Niemirowicza-Danczenki O teatrze (1957).