Németh 
, ur. 18 IV 1901, Nagybánya, zm. 3 III 1975, Budapeszt,
węgierski pisarz i eseista, z zawodu lekarz;
[nẹ:met]
László , ur. 18 IV 1901, Nagybánya, zm. 3 III 1975, Budapeszt,
Németh László
Encyklopedia PWN
autor książek eseistycznych (m.in. Magyarság és Európa ‘węgierskość i Europa’’ 1935, Az értelmiség hivatása ‘powołanie inteligencji’ 1944), zawierających wizję odrodzenia Węgier, opartą na idei moralnego samodoskonalenia jednostek i dominującej roli chłopstwa w tworzeniu kultury nar., oraz teorię tzw. trzeciej drogi, zakładającą przekształcenie społeczeństwa w bezklasową zbiorowość wykształconych ludzi; utwory lit. N., łączące analizę psychol. z elementami autobiografii, zawierają krytykę stosunków społ. i polit. okresu międzywojennego; powieści (Odraza 1947, wyd. pol. 1965, Grzech 1936, wyd. pol. 1968, Litość 1965, wyd. pol. 1970, Żałoba 1935, wyd. pol. 1980), dramaty hist. i społ.-obyczajowe (Galilei 1955, Cseresnyés 1942, Ojciec i syn 1961, wyd. pol. 1982 w Antologii współczesnego dramatu węgierskiego); przekłady z literatury ang., czeskiej, rosyjskiej.
