Nazım Hikmet Ran

Nazım

[nạzym]

Hikmet Ran , ur. 2 I 1902, Saloniki, zm. 3 VI 1963, Moskwa,

poeta turecki;

podawał się za prawnuka K. Borzęckiego, pol. emigranta po powstaniu listopadowym; za działalność polit. i lit. kilkakrotnie aresztowany; od 1951 na emigracji w ZSRR; od 1951 czł. Biura Świat. Rady Pokoju. Poezje nawiązujące do twórczości lud., jednolite w treści i formie, m.in. Pieśń pijących słońce (1928, wyd. pol. 1956), epopeja Memleketimden İnsan Manzarları [‘ludzka panorama’] (1961), sztuki teatr. (Legenda o miłości 1948, wyst. pol. 1954, Dziwak 1955, wyst. pol. 1956) oraz listy do żony, zaliczane do szczytowych osiągnięć współcz. poezji miłosnej; pol. wybory: Wiersze (1968), Wiersze i poematy (1973), Hikmet. Poezje wybrane (1981).