Nam-c’o
 
Encyklopedia PWN
Nam-c’o, Namu Hu, Tengri-nor,
bezodpływowe, słone jez. w Chinach, na północ od Lhasy, w północno-zachodniej części pasma Nienczen Tangla;
Państwo: Chiny
Położenie geograficzne: w północno-zachodniej części pasma Nienczen Tangla
Położenie względem poziomu morza: 4 590 m n.p.m.
Typ jeziora: wg genezy — tektoniczne; wg relacji z rzekami — bezodpływowe; wg okresowości — stałe; wg zasolenia — słone
Powierzchnia akwenu: 1,9 tys. km2 (największe w Tybecie)
Głębokość maksymalna: 34 m
na wys. 4590 m; największe w Tybecie (1920 km2), zamarza na ok. 6 mies.; bogate w ryby. Wokół Nam-c’o klasztory lamajskie.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Tybetańska, Wyżyna, jezioro Nam-c’ofot. P. Tomaszewski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia