Nagy 
, ur. 7 VI 1896, Kaposvár, zm. 16 VI 1958, Budapeszt,
węgierski polityk komunistyczny;
[nọdi]
Imre , ur. 7 VI 1896, Kaposvár, zm. 16 VI 1958, Budapeszt,
Nagy Imre
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
w czasie I wojny świat. w niewoli ros.; 1918 wstąpił do partii bolszewickiej i Armii Czerwonej; 1921–28 przebywał na Węgrzech; następnie ponownie w ZSRR, pracownik Kominternu; po powrocie 1944 na Węgry wszedł w skład Biura Polit. KC KP Węgier (od 1948 Węg. Partii Pracujących, WPP), min. rolnictwa (1944–45) i min. spraw wewn. (1945–46); 1949 konflikt z przywódcą partii M. Rákosim o program kolektywizacji rolnictwa doprowadził do czasowego (do 1951) wykluczenia N. z Biura Polit.; po śmierci Stalina (1953) został, dzięki poparciu sowieckiemu, premierem; 1955 N., zwolennik destalinizacji, ponownie popadł w konflikt z Rákosim, który pozbawił go stanowiska premiera i usunął z WPP; w przededniu rewolucji węgierskiej 1956 E. Gerö, następca Rákosiego, przywrócił mu członkostwo partii; po wybuchu walk N. został premierem (24 X–4 XI); zdecydował się wtedy na wprowadzenie do rządu partii niekomunist. i, chcąc zapobiec interwencji sowieckiej, ogłosił neutralność Węgier; po zajęciu przez Rosjan Budapesztu aresztowany i internowany w Rumunii; wydany 1957 ekipie J. Kádára, w następnym roku skazany na śmierć i stracony; 1989 odchodzące władze komunist. zezwoliły na demonstracyjny pogrzeb N.
