Naglerowa Herminia

Naglerowa Herminia, ur. 28 X 1890, Zaliski k. Brodów, zm. 9 X 1957, Londyn,

pisarka.

Po wybuchu II wojny światowej we Lwowie, aresztowana 1940, do 1941 więziona w łagrze w Kazachstanie; następnie w Pomocniczej Służbie Kobiet Armii Pol. na Wschodzie, później II Korpusu Pol., od 1946 w Wielkiej Brytanii; wiceprezes Związku Pisarzy Pol. na Obczyźnie; w swych powojennych utworach analizowała losy ludzi poddawanych próbie obozu, więzienia, śledztwa; opowiadania oparte na motywach autobiogr. Ludzie sponiewierani (1945, wyd. zmienione pt. Kazachstańskie noce 1958), powieści Sprawa Józefa Mosta (1953), Wierność życiu (1967); w powieści Krauzowie i inni (t. 1–3 1936) losy pol. rodziny przedstawiła na tle życia publicznego Galicji po upadku powstania styczniowego, w okresie postępującego rozpadu więzi społ. i wspólnoty patriotycznej Polaków; ponadto m.in. powieść dla młodzieży Ludzie prawdziwi (1935), Wspomnienia o pisarzach (1960).