Na’ini Muhammad Husajn

Na’ini Muhammad Husajn, Muḥammad Ḥusayn Nā’īnī, ur. 1860, Na’in, zm. 1936, An-Nadżaf,

ajatollah, teolog szyicki, reformator rel. i teoretyk polityki muzułmańskiej;

od 1885 z krótkimi przerwami mieszkał w Iraku; na pocz. XX w. popierał konstytucyjny ruch maszrutijjat w Iranie, 1920 uczestniczył w antybryt. powstaniu w Iraku; był zwolennikiem udziału alimów muzułmańskich w polityce; po 1920 wycofał się z aktywnego życia polit. i pozostawał w dobrych stosunkach z władcami zarówno Iraku, jak i Iranu; kontynuował pracę w szkołach rel. i badania nauk., gł. w dziedzinie prawa muzułmańskiego; najważniejszym dziełem N. jest Tanbih al-umma wa-tanzih al-milla dar asas wa-usul-i maszrutijjat [‘ostrzeżenie społeczności i oczyszczenie gminy w sprawach podstaw konstytucji’] (1909).