Myślibórz

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Myślibórz,

m. powiatowe w województwie zachodniopomorskim, na Pojezierzu Myśliborskim, nad Jez. Myśliborskim i rz. Myślą oraz niewielkim Jez. Królewskim.

Ludność miasta: ogółem — 11,2 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 743,4 os/km² (2019)

Powierzchnia: 15 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 14°52′E, szerokość geograficzna: 52°55′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1262–70

Oficjalne strony WWW: www.mysliborz.pl

w VII–V w. p.n.e. osiedle ludów kultury łużyckiej; w X–XII w. gród i osada słow.; w X w. włączony do Wielkopolski; 1238 ofiarowany templariuszom; ok. 1253 opanowany przez Brandenburgię; miasto lokowane 1262–70 pod nazwą Soldin (od 1281 prawo miejskie M. służyło za wzór nowo zakładanym miastom Nowej Marchii); 1328–1537 stol. Nowej Marchii, dzielił jej losy polit.; miejsce zjazdów stanów nowomarchijskich; w XIV–XVI w. ważny ośrodek rzemieślniczo-handl.; w XVI–XVIII w. rozwój produkcji sukienniczej; w XIX w. ożywienie gosp. miasta związane z uruchomieniem 1881 połączenia kol. (m.in. przemysł przetwórczy); od pocz. XX w. miejscowość wypoczynkowa; od 1945 w Polsce pod obecną nazwą. przemysł odzieżowy, materiałów budowlanych, spoż., maszyn., drzewny (meble); węzeł kol. i drogowy; ośr. turyst. (wędkarstwo, żeglarstwo, spływy Myślą); turyst. baza noclegowa; przystań wodna; Muzeum Regionalne; rom.-got. kościół parafialny (XIII, XV w., przebudowa koniec XVI w.); got. kościół i klasztor Dominikanów (XIII–XV w.); kaplice Św. Ducha (XIV w.) i Św. Gertrudy (pocz. XV w.); późnobarok. ratusz (1771); pozostałości got. obwarowań miejskich (XIV w.).