Muzoniusz Rufus
 
Encyklopedia PWN
Muzoniusz Rufus, Caius Musonius Rufus, żył w I w.,
filozof rzymski, stoik;
był utalentowanym i przekonywającym mówcą; ok. 66 r. wygnany z Rzymu przez Nerona za przypisywany mu udział w spisku; po śmierci Nerona powrócił do Rzymu; stoicyzm nasycił pierwiastkami rzymskimi; postulował pełne panowanie nad emocjami, kierowanie się rozumem, systematyczne wyrabianie nawyków, hartowanie ciała; zalecał pracę na roli jako doskonalącą pod względem etycznym; głosił kosmopolityzm, twierdząc, iż ojczyzną człowieka jest cały świat, a nie konkretne miejsce; zwalczał wojny oraz walki gladiatorów; nie pozostawił żadnych pism; jego poglądy zebrał i spisał uczeń imieniem Lucjusz (ok. 110); fragmenty dzieła Lucjusza zachowały się w Eklogaí Stobajosa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia