Montpellier
m. w południowej Francji, w Oksytanii, ośrodek adm. dep. Hérault.
[mąpeljẹ] 
,
, Montpellier
Encyklopedia PWN
założone ok. 737, otrzymało 1141 prawa miejskie; w XIII w. pod władzą Aragonii, następnie królów Majorki; od 1349 we władaniu fr., 1382 włączone do domeny król.; w średniowieczu znany ośr. nauk. (szkoły prawnicza i med. zał. 1221, uniw. 1289); w czasie wojen rel. we Francji jedno z ważniejszych miast obronnych hugenotów. Prężny ośr. usługowy (adm., handl. — międzynar. targi win); szkoły wyższe (40 tys. studentów), w tym uniw., instytuty nauk.-badawcze; przemysł elektroniczny (zakłady IBM), chem., precyzyjny, spoż.; węzeł kol. i drogowy, port lotn.; najstarszy we Francji ogród bot. (zał. 1593); muzea m.in.: Fabre (w budynku z XV–XVIII w.), archeol. (w budynku z XVII w.); sztuki rom. w krypcie kościoła Notre Dame des Tables; katedra St. Pierre (XIV w., przebudowa XIX w.); wieża (XIV w.); barok. i klasycyst. pałace (XVII–XVIII w.); Promenade du Peyrou — tarasowe założenie ogrodowe z akweduktem, bramą triumfalną (XVII–XVIII w.) i pomnikiem konnym Ludwika XIV (XIX w.).
