Monod
biochemik francuski;
[monọ]
Jacques, ur. 9 II 1910, Paryż, zm. 31 V 1976, Cannes,
Monod Jacques
Encyklopedia PWN
od 1945 w Inst. Pasteura w Paryżu (od 1971 dyr.), od 1959 profesor uniwersytetu w Paryżu, od 1961 profesor genetyki w Collège de France; czł. Tow. Król. w Londynie i innych nar. akad. nauk; prace z fizjologii, kinetyki reakcji metabolizmu bakterii oraz dotyczące procesów i mechanizmów dziedziczenia na poziomie komórkowym; ożywioną dyskusję nauk., a także filoz.-polit. wzbudziły w latach 70. tezy książki Przypadek i konieczność. Esej o filozofii biologii współczesnej (1970, wyd. pol. poza cenzurą 1979); Monod rozważał w niej związki zachodzące między właściwościami organizmów żywych, poznanymi na podstawie pierwszych badań molekularnych, gł. na mikroorganizmach, a ewolucją organizmów żywych i Wszechświata oraz wpływ badań nauk. na koncepcje etyczne i polit. tworzone przez człowieka; udowodnił (wspólnie z F. Jacobem) występowanie w komórce nieznanej wcześniej formy kwasu nukleinowego, tzw. informacyjnego RNA (mRNA); odkrył (wspólnie z Jacobem) mechanizm regulacji działania genów (koncepcja operonu); 1965 otrzymał Nagrodę Nobla (wspólnie z Jacobem i A.M. Lwoffem) za odkrycia dotyczące genetycznej kontroli enzymów.
