Mistrz legendy Św. Jana Jałmużnika
 
Mistrz legendy Św. Jana Jałmużnika
autor — Mistrz legendy Św. Jana Jałmużnika
data powstania — ok. 1502–04
technika — tempera na drewnie
wymiary — 103 × 121 cm
miejsce przechowywania — Muzeum Narodowe w Krakowie
Poliptyk św. Jana Jałmużnika został ufundowany przez Mikołaja Lanckorońskiego, cześnika sandomierskiego i posła królewskiego do Turcji i przeznaczony do kaplicy rodowej w kościele Augustianów w Krakowie. Czas powstania dzieła ustala przywilej biskupa krakowskiego Jana Konarskiego wydany w 1504 dla nowo ufundowanego ołtarza. Ołtarz ten, złożony z obrazu środkowego i dwóch par skrzydeł, przedstawia legendę Jana Jałmużnika, patriarchy aleksandryjskiego z VI w. oraz sceny z życia wschodnich anachoretów — Onufrego, Hilariona, Symeona Stylity, Marii Egipcjanki — pod względem ikonograficznym stanowi więc dzieło wyjątkowe w sztuce polskiej. Kult świętego Jana Jałmużnika rozkwitł w Krakowie w pierwszym dziesięcioleciu XVI w., a jego propagatorem był m.in. biskup Konarski. Dobór scen w ołtarzu krakowskim został zapewne dokonany na podstawie Vitae patrum — zbioru legend o świętych Kościoła wschodniego. Pod względem stylistycznym ołtarz reprezentuje kierunek wczesnorenesansowy w malarstwie krakowskim, o czym świadczą m.in. perspektywiczna budowa wnętrz architektonicznych i pejzażu czy portretowy charakter postaci odzianych w bogate współczesne stroje.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Mistrz legendy Św. Jana Jałmużnika, scena centralna poliptyku, 1502 — Muzeum Narodowe, Krakówfot. M. Studnicki/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia