Mini Disc

Mini Disc

[mı̣ni dısk; ang.],

MD,

urządzenie do magnetooptycznego zapisu (i odczytu) sygnału fonicznego na miniaturowym dysku magnetoopt. (minidysku, dysku MD).

Urządzenie MD ma małe rozmiary i masę, umożliwia odczyt sygnału nie tylko z dysku magnetooptycznego, ale również z dysku optycznego, wykonanego tą samą technologią, co płyta kompaktowa; umożliwia uzyskanie nagrania o czasie trwania ok. 74 min i jakości nie ustępującej płytom kompaktowym (pasmo 5–20 000 Hz, dynamika 105 dB). Minidysk ma średnicę ok. 64 mm (2¹/₂ cala) i grub. 1,2 mm, jest umieszczony w obudowie z tworzywa sztucznego o wymiarach 68 mm × 72 mm × 5 mm.

Sygnał foniczny (analogowy) przed zapisaniem jest przetwarzany na sygnał cyfrowy, a następnie poddawany kompresji zmniejszającej 5-krotnie liczbę zapisywanych danych (bez pogorszenia jakości później odtwarzanego dźwięku). Podczas odczytywania dane (sygnały) są najpierw gromadzone w pamięci półprzewodnikowej (RAM) o dużej pojemności informacyjnej (zwykle większej niż 4 MB), a następnie kierowane do dekodera, przetwarzającego je na sygnał analogowy; znaczna różnica w przepływności binarnej danych na wejściu układu odczytującego i dekodującego (odpowiednio 1,4 Mbit/s i 0,3 Mbit/s) oraz wyposażenie urządzenia w odpowiednie układy korekcyjne umożliwia odtwarzanie dźwięku bez przerw spowodowanych zgubieniem ścieżki przez laserowy układ odczytujący, np. wskutek wstrząsu; inne zalety MD to m.in.: prawie natychmiastowy dostęp do dowolnego nagrania na dysku oraz programowany wybór kolejności ich odtwarzania, możliwość zapisu i przechowywania krótkich tekstów (np. tytułów nagrania, nazwisk wykonawców) i ich wyświetlania na miniaturowym ekranie. Istnieją też urządzenia MD przystosowane do współpracy z klawiaturą komputera PC, znacznie ułatwiającą wprowadzanie tekstów. Urządzenie MD zostało oprac. 1991 w firmie Sony (zastrzeżony znak towarowy: MiniDisc).

Mirosław Rusek