Miłkowski Zygmunt, pseud. Teodor Tomasz Jeż, ur. 23 III 1824, Saracea (Podole, obecnie na Ukrainie), zm. 11 I 1915, Lozanna,
powieściopisarz, publicysta, działacz społeczny i polityczny.
Miłkowski Zygmunt
Encyklopedia PWN
uczestnik rewolucji węg. 1848–49, emisariusz TDP (od 1858 czł. Centralizacji) na Bałkanach (1853–55), w Stambule i Galicji (1860); 1863 mianowany pułkownikiem, organizował za granicą pomoc wojsk. dla powstania styczniowego; 1872 osiadł w Szwajcarii; czołowy po 1863 działacz niepodl. na emigracji, rzecznik romant. tradycji powstańczych, współzał. (1887) i prezes Ligi Polskiej; z obfitej twórczości powieściowej (pierwodruki w większości w czasopismach) o tematyce współcz. (Emancypowana 1873, Ci i tamci „Gazeta Warszawska” 1886–87, wyd. osobne t. 1–3 1899), lud., hist. (Za króla Olbrachta 1876) popularność zdobyły utwory z dziejów walk wolnościowych na Bałkanach i Węgrzech, łączące sensacyjność fabuły z umiejętnie odtworzonym kolorytem lokalnym (Szandor Kowacz 1861, Uskoki „Kłosy” 1870, wyd. osobne 1882, Narzeczona Harambaszy „Tygodnik Ilustrowany” 1871–72, wyd. osobne 1882, Zarnica 1874, Słowiański Hercog t. 1–4 1876); publicystyka, prace hist.; pamiętniki Od kolebki przez życie (t. 1–3 1936–37); Wybór dzieł (t. 1–40 1930–31).
