Milczanie,
wczesnośredniow. plemię zachodniosłow., z grupy serbołużyckiej;
Milczanie
Encyklopedia PWN
zamieszkiwali ziemie nad górną Sprewą, z ośr. w Budziszynie; wg tzw. Geografa Bawarskiego (z poł. IX w.) mieli 30 grodów; w X w. dostali się najpierw pod zwierzchnictwo, potem panowanie niem.; stopniowo schrystianizowani; ich kraj (Milsko, od XV w. pod nazwą Górne Łużyce) znajdował się też krótko pod panowaniem pol. (1002–05 i 1007–31) i znacznie dłużej — czeskie (od poł. XII w. z przerwami do 1620); część potomków M. nie uległa germanizacji (Łużyczanie) i do czasów współcz. zachowała język słow. — górnołużycki (łużyckie języki).