Mikronezja. Gospodarka
 
Encyklopedia PWN
Mikronezja. Gospodarka.
PKB na 1 mieszkańca wg parytetu siły nabywczej 3,5 tys. dolarów USA (2019). Podstawą gospodarki jest rolnictwo i rybołówstwo. Dwie trzecie czynnych zawodowo jest zatrudnionych przez rząd (2013). Kraj korzysta z pomocy zagranicznej, głównie USA (ponad 100 mln dolarów USA, 2001). Uprawa palmy kokosowej, manioku, batatów; połów tuńczyka (m.in. przez statki tajwańskie, na wyspie Kosrae — przetwórstwo); niewielki przemysł odzieżowy; rzemiosło artystyczne (m.in. wyroby z muszli); rozwój turystyki (głównie sporty wodne, miejsca związane z II wojną światową) ograniczony (niewystarczająca infrastruktura, izolacja kraju z racji położenia geograficznego); 2005 Mikronezję odwiedziło 19,0 tys. turystów — wpływy 17,0 mln dolarów USA: międzynarodowe porty lotnicze na wyspach Pohnpei, Chuuk, Yap i Kosrae; łączność między wyspami głównie radiowa; 7,0 tysiąca abonentów telefonii stacjonarnej; w użytkowaniu 22,0 tysiące telefonów komórkowych (2020). Wartość eksportu 88,3 mln dolarów USA, importu 258,5 mln dolarów USA (2013; 167,8 mln dolarów USA w 2015); eksport ryb i produktów morza, bananów; import głównie paliw, żywności, maszyn; handel głównie z USA, Japonią.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia