Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża
 
Encyklopedia PWN
Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, ang. International Comittee of the Red Cross (ICRC),
niezależna organizacja społ. o charakterze międzynar. z siedzibą w Genewie
składa się z 25 obywateli Szwajcarii, którzy spotykają się na zgromadzeniu 10 razy w roku. Założony 1863 przez szwajc. biznesmena Jeana-Henriego Dunanta, przerażonego liczbą żołnierzy poległych w Bitwie pod Solferino (1859); pierwotnie jako Międzynar. Kom. Pomocy Rannym (International Comittee for Relief to the Wounded), 1875 przekształcony w ICRC. Obecnie jest częścią szerokiej sieci Międzynar. Czerwonego Krzyża obejmującej: Ligę Stow. Cz.K., z siedzibą w Genewie, Narodowe Stow. Czerwonego Krzyża (m.in. Polski Czerwony Krzyż), Czerwonego Półksiężyca (kraje muzułm.) i Czerwonego Lwa i Słońca (Iran). Jego działalność polega na czuwaniu nad przestrzeganiem przez strony walczące postanowień konwencji genewskich, na roztaczaniu opieki i niesieniu pomocy ofiarom wojny i różnych konfliktów zbrojnych, na prowadzeniu rejestracji i poszukiwań ofiar wojny. Inicjuje też, przy współudziale nar. stowarzyszeń Czerwonego Krzyża, zawieranie nowych konwencji humanitarnych oraz może być — z upoważnienia zainteresowanych państw lub stron walczących — mediatorem w konfliktach zbrojnych. Z tytułu wykonywania tych zadań otrzymuje składki od nar. stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i rządów państw-sygnatariuszy konwencji genewskich. Trzykrotnie nagrodzony Pokojową Nagrodą Nobla: 1917, 1944 — za działania w obu wojnach świat. oraz 1963 (wspólnie z Ligą Czerwonego Krzyża) w setną rocznicę powstania — w uznaniu zasług, szczególnie w ochronie ofiar konfliktów i szerzeniu międzynar. prawa humanitarnego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia