Michelet 
, ur. 21 VIII 1798, Paryż, zm. 9 II 1874, Hyères,
fr. historyk i pisarz;
[miszlẹ]
Jules , ur. 21 VIII 1798, Paryż, zm. 9 II 1874, Hyères,
Michelet Jules
Encyklopedia PWN
czł. Akad. Nauk Moralnych i Polit.; od 1823 profesor w Collège de Sainte Barbe, 1834–36 — Sorbony, 1838–51 — w Collège de France, gdzie zetknął się z A. Mickiewiczem; 1831–52 szef sekcji hist. w Archiwach Nar.; radykalny demokrata, entuzjasta rewolucji 1848, wykorzystywał swoje wykłady do głoszenia poglądów liberalnych i antyklerykalnych; po zamachu stanu Napoleona III 1851 zwolniony z uczelni i archiwum; gł. prace: Histoire de France (t. 1–17 1833–67), Histoire de la Révolution française (t. 1–7 1847–53); występował także w obronie Polski (m.in. Kościuszko, legenda demokratyczna 1851, wyd. pol. 1851); jest też autorem wielu esejów zrodzonych z jego fascynacji naturą (przepojone liryzmem Ptak 1856, wyd. pol. 1859 i L’insecte 1857) oraz zainteresowań dziejami obyczajów i religii (Czarownica 1862, wyd. pol. 1961).
