Menéndez y Pelayo Marcelino

Menéndez y Pelayo

[menẹndes i pelạjo]

Marcelino, ur. 3 XI 1856, Santander, zm. 19 V 1912, tamże,

hiszp. historyk literatury i kultury, pisarz;

od 1878 profesor uniwersytetu w Madrycie; czł. Hiszp. Akad. Król.; prace z zakresu krytyki lit. oraz historii literatury, filozofii i historii, m.in. Historia de las ideas estéticas en España (t. 1–5 1882–91), Estudios de crítica literaria (seria I–V 1884–1908), Historia de los heterodoxos españoles (t. 1–3 1880–82); oprac. antologię poezji Ameryki Łac.; ponadto tłumacz utworów poetów staroż., wydawca klasyków hiszp. dramaturgii, autor klasycyst. poezji; duże zasługi dla rozwoju hiszp. prozy eseistycznej.