Meklemburgia

Meklemburgia, Mecklenburg,

kraina historyczna w północno-wschodniej części Niemiec, między dolną Odrą a Łabą;

w XIII–XIV w. skolonizowana przez ludność niem. i w większości zgermanizowała (zniemczona dynastia słow. zachowała władzę do 1918). Po krótkotrwałym okresie pomyślności gosp. i ekspansji polit. (na przeł. XIII i XIV w.), w wyniku rozbicia polit. w XV w. i walk wewn. nastąpił upadek kraju; od XVI w. rozwój folwarków pańszczyźnianych zakładanych przez junkrów. W 1549 przyjęcie luteranizmu; od 1621 podział M. na M.-Schwerin i M.-Güstrow; podczas wojny trzydziestoletniej książęta zostali wypędzeni, 1629 M. cesarz nadał A. von Wallensteinowi; 1631 przywrócono władzę dynastii; zniszczenia wojenne przyspieszyły przekształcenie M. w domenę wielkich majątków junkierskich; masowe rugi chłopskie spowodowały 1733 powstania chłopów. Po wygaśnięciu linii Güstrow od 1701 — 2 księstwa: M.-Schwerin i M.-Strelitz (od 1815 wielkie księstwa pod rosnącym wpływem polit. Prus); 1871 włączone do Rzeszy Niem.; rewolucja listopadowa 1918 obaliła w M. półfeudalne stosunki i monarchię; 1934 złączono M.-Schwerin i M.-Strelitz pod nazwą M.; 1945 dołączono do M. część Pomorza Zachodniego z Rugią; 1949–52 kraj autonomiczny w NRD, następnie podzielony między 3 okręgi; po zjednoczeniu Niemiec 1990 kraj związkowy (land) Meklemburgia-Pomorze Przednie.