Meklemburgia-Pomorze Przednie

Meklemburgia-Pomorze Przednie, Mecklenburg-Vorpommern ,

kraj związkowy w północno-wschodniej części Niemiec, między Łabą a dolną Odrą, nad Morzem Bałtyckim,

na wschodzie graniczy z Polską; w granicach M.-P.P. hist. Meklemburgia i zachodnia część Pomorza; 1,6 mln mieszk. (2018); pow. 23,2 tys. km², stol. Schwerin, inne gł. m.: Rostock, Neubrandenburg, Stralsund, Greifswald, Wismar. Obejmuje Pojezierze Meklemburskie, pobrzeże Morza Bałtyckiego oraz przybrzeżne wyspy: Rugię z Hiddensee, większą część Uznamu, Poel oraz kilkanaście mniejszych; powierzchnia nizinna z rzeźbą młodoglacjalną (moreny denne i czołowe, jeziora polodowcowe, pola sandrowe); wybrzeże mor. na ogół płaskie, piaszczyste, żwirowe lub kamieniste, na Rugii częściowo urwiste (kredowe); linia brzegowa urozmaicona: liczne półwyspy, głęboko wcięte zatoki, jeziora przybrzeżne; klimat umiarkowany ciepły, pod znacznym wpływem mor. mas powietrza; rzeki krótkie, uchodzące bezpośrednio do morza, gł. Warnow, Recknitz, Piana, Uecker; największe jeziora: Müritz (117 km²), Schwerin, Plaue; dużą powierzchnię zajmują lasy (bukowe, sosnowe), zwłaszcza w części południowo-wschodniej; rezerwaty przyrody; gleby przeważnie mało urodzajne, wykształcone na osadach piaszczystych i gliniastych. M.-P.P. jest najrzadziej zaludnionym i najsłabiej uprzemysłowionym regionem Niemiec; kraj o charakterze roln.; dominuje uprawa zbóż (żyto, pszenica, jęczmień, owies), ziemniaków, buraków cukrowych, roślin pastewnych; hodowla bydła i trzody chlewnej; rybołówstwo; przemysł stoczn., spoż. (rybny, mięsny, mleczarski), maszyn., metal., drzewny; k. Greifswaldu największa elektrownia jądr. byłej NRD (unieruchomiona po 1989). Dobrze rozwinięta sieć kol. i drogowa; gł. port handl. i rybacki — Rostock, promowy — Sassnitz (promy do Szwecji). Ważny region turyst. Niemiec, liczne ośr. wypoczynkowe nad morzem i na pojezierzu.