Megiddo

Megiddo,

ruiny starożytnego miasta w północnym Izraelu, w Dystrykcie Północnym, na zachód od Nazaretu, w Dolinie Jezreel (Ezdrelon).

Ufortyfikowane miasto już w III tysiącleciu p.n.e.; z ok. 2300 p.n.e. pochodzi kompleks świątynny; w źródłach egipskich wzmiankowane po raz pierwszy w XV w. p.n.e.; pozostałości pałacu z XV–XIV w. p.n.e.; od X w. p.n.e. Megiddo było ważnym ośrodkiem izraelskim, rozbudowane zwłaszcza w czasach Salomona; z tego okresu zachowały się obwarowania, pałac, stajnie królewskie, podziemny akwedukt, a z czasów asyryjskich spichlerz; 925 p.n.e. zdobyte przez faraona Szeszonka; 733–732 p.n.e. podbite przez króla asyryjskiego Tiglatpilesara III; 609 p.n.e. pod Megiddo został pokonany Jozjasz przez faraona Necho; po tej dacie brak wzmianek o mieście; w okresie rzymskim miejsce stacjonowania 6. legionu. W Apokalipsie świętego Jana Megiddo (gr. Armageddon) będzie miejscem, gdzie ostatnią bitwę stoczą wszyscy królowie świata.