Manto Saadat Hasan, ur. 11 V 1912, Samrala k. Ludhijany, zm. 18 I 1955, Lahaur,
pisarz indyjski, następnie pakistański, tworzący w języku urdu;
Manto Saadat Hasan
Encyklopedia PWN
jego wczesne opowiadania, m.in. z tomów Dhuan [‘dymy’] (1941) i Ćughad [‘sowa’] (1948), były osadzone w środowisku film., marginesu społ. i półświatka, ich bohaterowie, choć kontrowersyjni, budzą sympatię czytelników; po podziale Indii 1947 M. stworzył najbardziej znane opowiadania i mini-szkice poświęcone traumatycznym wydarzeniom towarzyszącym podziałowi, zebrane w: Thanda gośt [‘zimne mięso’] (1948) i Sjah haśije [‘ciemna strona’] (1950); drastyczna tematyka i potoczny, czasem wręcz wulgarny język opowiadań były powodem oskarżeń M. o szerzenie pornografii; ponadto dramaty i dialogi filmowe.
