Mani

Mani, gr. Mánē,

hist. okręg autonomiczny na środkowym półwyspie południowego Peloponezu;

w średniowieczu w obrębie księstwa Achai, następnie despotatu Morei; po upadku Konstantynopola (1453) pod panowaniem tur.; od 1770 pod władzą bejów; znani z bitności mieszkańcy M. (zw. Maniotami) sprzymierzali się z Wenecją, a potem z Rosją przeciwko Turcji; Manioci brali udział w powstaniu gr. 1821–29; tradycyjne wśród Maniotów waśnie rodowe inspirowały charakterystyczną architekturę — mieszkalne wieże obronne; po 1833 M. podporządkowało się gr. władzom państw., wieże częściowo zburzono i zakazano krwawych wendet; obecnie region turyst. (ok. 8 tys. mieszk.).