Lundẹmis Menẹlaos, Menelaos Ludemis, Menelaos Lountemis, właśc. Janis Wasiliadhis, ur. 26 X 1912, Stambuł, zm. 22 I 1976, Ateny,
pisarz grecki;
Lundẹmis Menẹlaos
Encyklopedia PWN
samouk; już pierwszy zbiór opowiadań Ta plịa den ạraksan [‘statki nie przybiły do brzegów’] (1938) przyniósł mu uznanie i nagrodę państw.; we wczesnych opowiadaniach i powieści Ekstaza (1943) przeważały wątki autobiogr. i erotyczne, później także społ. (życie biedoty miejskiej); więziony za działalność polit. w szeregach lewicy; wiele lat spędził w Rumunii, gdzie wydał ok. 50 powieści, opowiadań, dramatów i przekładów, m.in. powieści: Kalinịchta, zoị [‘dobranoc, życie’] (1946), To pedhị metrại t’ạstra [‘dziecko liczy gwiazdy’] oraz Ta kierạsia th’anthịsun kie fẹtos [‘czereśnie zakwitną i w tym roku’] (obie 1956).
