Lukian, Lucjan, gr. Loukianós, ur. ok. 120, zm. ok. 190,
gr. pisarz i retor z Samosat w północnej Syrii;
Lukian
Encyklopedia PWN
początkowo obrońca sądowy i mówca popisowy, przedstawiciel tzw. drugiej sofistyki; twórca nowego gat. lit. — dialogu satyr.; zachowało się ok. 80 utworów o tematyce hist., filoz., etycznej, rel., lit.: ćwiczenia retoryczne i mowy popisowe (np. Pochwała muchy), pisma krytycznolit., utwory satyr. (np. Rozmowy heter), opowiadanie Lucjusz czyli Osioł, parodia romansu podróżniczego Historia prawdziwa, liczne epigramaty oraz pisma na wpół filoz., m.in. Rozmowy zmarłych i Wysprzedaż żywotów; dzieła L. zdobyły szczególną popularność w czasach renesansu i oświecenia, w Polsce — od poł. XVIII w.; Pisma wybrane (1957), Dialogi (t. 1–3 1960–66).
