Lubowidzki Józef Gabriel
 
Encyklopedia PWN
Lubowidzki, Lubowiecki, Józef Gabriel, ur. 23 III 1788, Dylewo (pow. ostrołęcki), zm. 3 V 1871, Warszawa,
brat Mateusza Eustachego, prawnik, polityk;
od 1817 prokurator przy Trybunale Cywilnym woj. mazowieckiego, 1824–25 prezes Sądu Kryminalnego woj. płockiego i augustowskiego, 1825–28 sędzia Sądu Najwyższej Instancji Królestwa Pol., 1828–31 deputowany na sejm Królestwa Pol., marszałek sejmu 1830; lojalny wobec władz ros., współpracownik F.K. Druckiego-Lubeckiego, 1825 współorganizator i radca Dyrekcji Gł. Tow. Kredytowego Ziemskiego, 1828–31 wiceprezes, potem (do 1842) prezes Banku Pol.; używał kapitałów Banku Pol. także dla własnych celów, za nadużycia 1848–50 więziony i do 1853 na wygnaniu; od 1838 prezes Rady Gł. Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych w Królestwie Pol.; 1842–45 czł. Komisji Rządowej Spraw Wewn. i Duchownych Królestwa Polskiego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia