Lubimow Jurij P.

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Lubimow Jurij P., ur. 3 IX 1917, Jarosław (Rosja), zm. 5 X 2014, Moskwa,

ros. reżyser, aktor, pedagog.

Występował od 1937, 1940–46 we frontowym Zespole Pieśni i Tańca NKWD, 1947–63 w Teatrze im. J. Wachtangowa w Moskwie (Mozart — Mozart i Salieri A. Puszkina, także debiut reżyserski 1958); 1963 ze studentami przyteatr. Szkoły im. B. Szczukina wystawił Dobrego Człowieka z Seczuanu B. Brechta; 1964 razem z nimi przejął moskiewski Teatr na Tagance i został jego kier. artyst.; nawiązując do doświadczeń teatr. Brechta, W. Meyerholda i Wachtangowa stworzył teatr poet., wyraźnie kryt. wobec współcz. rzeczywistości polit.; wystawiał, gł. wg własnych scenariuszy, montaże poezji (S. Jesienin, W. Majakowski, Puszkin) i publicystyki (J. Reed, N. Czernyszewski), adaptacje prozy (Mistrz i Małgorzata wg M. Bułhakowa 1977 i 1987 w Bostonie, Zbrodnia i kara wg F. Dostojewskiego 1979), także dramaty klas. (Hamlet Szekspira 1972, Trzy siostry A. Czechowa 1981); 1983, w rezultacie represji przeciwko teatrowi, wyjechał z ZSRR i pracował w Londynie (inscenizacja Biesów wg Dostojewskiego 1984), Paryżu, Wiedniu, Sztokholmie, Tel Awiwie-Jaffie; 1984 pozbawiony obywatelstwa radzieckiego; 1988 powrócił do Moskwy (1993 inscenizacja Doktora Żywago wg B. Pasternaka w Teatrze na Tagance); występował także w filmie; autobiografia Le feu sacre (1985).