Lotar II
 
Encyklopedia PWN
Lotar II, z dynastii Karolingów, ur. ok. 835, zm. 8 VIII 869, Piacenza,
od 855 król środkowej części państwa Franków, syn Lotara I;
odziedziczył północną część państwa ojca — państwo L. objęło pas ziem na północ od gór Jura po Fryzję, m.in. z Akwizgranem i Metzem; przez całe panowanie L. dążył do unieważnienia swego bezdzietnego małżeństwa i zalegalizowania związku, z którego miał syna, ale napotkał stanowczy sprzeciw papieża Mikołaja I; 870 dziedzictwo po Lotarze podzielili między siebie Karol II Łysy i Ludwik II Niemiecki; od imienia „Lotar” i określenia jego państwa (łac. Lotharii regnum) powstała nazwa Lotaryngia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia