Łobez

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Łobez,

m. powiatowe w województwie zachodniopomorskim, na Wysoczyźnie Łobeskiej, nad Regą i jej prawym dopływem Łoźnicą.

Ludność miasta: ogółem — 10,2 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 847,2 os/km² (2019)

Powierzchnia: 12 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 15°37′E, szerokość geograficzna: 53°38′N

Prawa miejskie: nadanie praw — przed 1295

Oficjalne strony WWW: www.lobez.pl

Stara osada słow.; prawa miejskie przed 1295; w średniowieczu ośr. roln.-rzemieślniczy; w XVII w. upadek miasta; do 1637 należał do księstwa zachodniopomor., w czasie wojny trzydziestoletniej (1618–48) opanowany przez Szwedów, od 1653 w posiadaniu Brandenburgii, dzielił losy polit. Pomorza Zachodniego (zgermanizowana nazwa Labes); od końca XVIII w. powstawały drobne zakłady przem.; 1945 poważnie zniszczony znalazł się w granicach Polski. Do 1975 i od 2001 siedziba powiatu. Ośr. usługowy dla rolnictwa; przemysł: spoż., gumowy, maszyn., metal., odzieżowy; rzemiosło (krawiectwo, hafciarstwo); stado ogierów (w Świętoborzcu — południowa część Ł.); got. kościół parafialny (XV w., odbud. 1949), domy (XVIII w.).