Little Bighorn, 1876
 
Little Bighorn, 1876
Bitwa nad rzeką Little Bighorn, choć właściwie była tylko krwawą potyczką, elementem długiego pasma walk armii Stanów Zjednoczonych z plemionami indiańskimi, obrosła szybko legendą i stała się w powszechnej świadomości jednym z najważniejszych wydarzeń w historii zdobycia Zachodu. Po zakończeniu wojny secesyjnej niepomiernie wzmogły się procesy kolonizacji ziem na lewym brzegu Missisipi. Przez prerie, ku Górom Skalistym ciągnęły setki tysięcy osadników przybyłych z Europy i ze Wschodniego Wybrzeża. Proces ten nie ominął ziem w łuku Missouri czyli obecnych stanów Wyoming, Montana oraz obu Dakot. Znaczną część tych obszarów zajmowały rezerwaty Siuksów, Szoszonów i Wron. W 1874 rozeszły się pogłoski, że w tamtejszych tzw. Czarnych Górach znajdują się pokłady złota. W ślad za tym pojawili się górnicy, kupcy, farmerzy. Negocjacje z Siuksami w sprawie cesji Gór zakończyły się fiaskiem. Do ochrony osadników przed nasilającymi się wiosną 1876 roku atakami Indian skierowano armię, oddziały generała Terry'ego, w tym 7. pułk kawalerii dowodzony przez jednego z bohaterów wojny secesyjnej pułkownika George'a Custera, zdążające z północnego wschodu, z Fortu Lincoln. Głównymi siłami ekspedycji kierował generał Crook, idący od południa z Fortu Fetterman. Od zachodu z Fortu Ellis zmierzał pułkownik Gibbon. W rejonie rzek Małe Missouri i Little Bighorn obozowali Siuksowie i Czejenowie dowodzeni przez Siedzącego Byka i Szalonego Konia. 25 czerwca 1876 roku doszło do starcia wysłanego na zwiad 7. pułku Custera z głównymi siłami Indian. Całkowitemu zniszczeniu 5. kompanii kawalerii sprzyjało podzielenie pułku na trzy części. Zginęło ok. 270 żołnierzy i ich dowódca, pułkownik Custer. Walki z Siuksami trwały jeszcze kilkanaście lat, do ich masakry w bitwie pod Wounded Knee (1890).
Bartłomiej Kaczorowski
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia