Libia. Sztuka

Libia. Sztuka.

Najstarsze zabytki z czasów neolitycznych (ok. 8000–6000 p.n.e., malowidła i ryty skalne przedstawiające zwierzęta i sceny z polowań) odkryto m.in. w zachodnim Fazzanie. W ruinach miast fenickich z I tysiącl. p.n.e. odkryto fenicką ceramikę, rzeźby w glinie, naczynia szklane. W okresie gr. i rzymskim nastąpił rozwój miast (Leptis Magna, Sabrata, Cyrena), w których zachowały się fragmenty teatrów, amfiteatrów, term i in. budowli, zdobionych rzeźbami, reliefami, mozaikami. W okresie bizant. (VI–VII w. n.e.) powstały nowe fortyfikacje i budowle sakralne z pięknymi mozaikami (bazylika Justyniana w Sabracie). Najazd Arabów w VII w. spowodował zniszczenie dawnych ośr. kulturalnych. Od tego czasu Libia należy do artyst. obszaru islamu (liczne meczety i budowle obronne, m.in. tzw. Castello w Trypolisie). Po odzyskaniu niepodległości rozwija się zwłaszcza architektura (Bengazi, Trypolis). Rozwinięta sztuka lud. obejmuje produkcję dywanów, wyrobów ze skóry, naczyń miedzianych i pięknych wyrobów jubilerskich. Zespół wykopalisk archeol. Leptis Magna, Sabrata i Cyrena oraz malowidła naskalne Tadrart, a także węzeł szlaków karawanowych Ghadamis zostały wpisane na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.