Lewański Julian, ur. 7 IV 1915, Kielce, zm. 5 VI 2003, Warszawa,
historyk literatury i teatru;
Lewański Julian
Encyklopedia PWN
polonista w szkołach średnich na Śląsku, podczas okupacji niem. czynny w tajnym nauczaniu; 1946–51 związany z katedrą historii literatury pol. Uniw. Wrocławskiego, następnie z IBL PAN; 1960–62 i od 1969 wykładowca, od 1978 profesor UMCS w Lublinie. Czołowy po wojnie badacz dramatu i teatru staropol. (Studia nad dramatem polskiego odrodzenia 1956), zwłaszcza form dram. i widowisk rel.; odkrył i wydał wiele nieznanych tekstów dram., przyczyniając się do zmiany poglądów na zakres i intensywność staropol. życia teatr.; oprac. antologię Dramaty staropolskie (t. 1–6 1957–63), zainicjował serię «Staropolski Dramat Religijny» — zebrał i oprac. jej t. 1 Liturgiczne łacińskie dramatyzacje Wielkiego Tygodnia XI–XVI w. (1999); autor rozpraw wyd. w serii «Poetyka. Zarys Encyklopedyczny»: Dramat liturgiczny (1966), Komedia elegijna (1968), Misterium (1969), syntezy Dramat i teatr średniowiecza i renesansu w Polsce (1981).
