Lemerle
bizantynolog francuski;
[lömẹrl]
Paul, ur. 22 IV 1903, Paryż, zm. 17 VII 1989, tamże,
Lemerle Paul
Encyklopedia PWN
studiował na Sorbonie; 1959–67 kierował tamże katedrą historii i cywilizacji bizant., następnie profesor Collège de France (1967–73 kier. Centre de Recherches d’Histoire et Civilisation Byzantines, które przekształcił w jeden z największych ośrodków badań bizantynistycznych na świecie); badacz dziejów Bizancjum, najwięcej uwagi poświęcił IX–XII w.; interesował się zwłaszcza stosunkami Bizancjum ze Słowianami, z Zachodem i Turkami, życiem wsi i ewolucją kultury bizant.; wielkie zasługi położył na polu wydawania źródeł bizant.; ważniejsze prace: Philippes et la Macédoine orientale à l’époque chrétienne et byzantine (1945), Le premier humanisme byzantin (1971), Cinq études sur le XIe siècle byzantin (1977), The Agrarian History of Byzantium (1979).
